Az önce babanneme giderken ineceğim durağı bulamadım bir türlü. Hava yağmurlu, karanlık, camlar puslu.. Ne dua ettim korkudan. En son abi son durak dedi indim bi baktım ev yok adam akıllı. Hem gülüyorum hem ödüm kopuyo. Sonra ters yöndeki otobüse binip kuzenimi aradım. Şoför abi sağolsun kart bastırmadı bana, bi de diyor öne otur gözümün önünde ol. Keşke inmeden söyleseydin falan. Çok şükür iyi insanlar var da yolu bulup geldim babannemin evine.