hiç unutmam hacettepe üniversitesinde kazanınca ilk kez ankaraya kayıt olmaya gitmiştim. sabah tam ağırırken hafif bir puslu havada aşti otogarına girmiştik otobüsle. camdan yarı uykulu uyanık halde dışarı bakarken yol kenarında (yol kenarı dediysem bildiğin kaldırım) yaşlı amca çömelmiş etrafta bulduğu gazetelerle etrafını örtmeye çalışıyor ama rüzgardan savruluyordu ama dayım hiç dünya umrunda olmadan patır patır sıçıyordu. rüyada mıyım diye dönüp tekrar bakmıştım ama maalesef değildim.