Lise zamanlarimdan sonra ilk kez birini cok sevdim ve evlenme niyetine girdik. Babalar disinda ailelerinde aslinda bildigi bir seydi. Surec boyunca bi kotu sozunu bi kotu bakisini gormedim. Bana hep her dedigim dunyanin en onemli sozuymus gibi bakip dinliyordu, en sacma fikrime bile destek oluyordu birbirimize sırt olmustuk. Yani ben kimseyle kurmadigim hayali onunla kurdum anlatamiyorum, yazamiyorum hissettigim seyi. Yani bilmiyorum ya belki baskasina cirkin gelebilirdi belki baskasi onda bir sey bulamayabilirdi ama ben yemek yerken dusunup tuz uzatmasini bile seviyodum. Neseyle bir seyler anlatmasi falan bunlarmis benim mutlulugum simdi anliyorum.
Dun uzun zaman sonra abisinin hesabina bi bakmak istedim ve beklemiyodum yani siyasi olarak bu kadar ayri kutuplarda oldugumuzu. Benim uzuldugum bi habere onun ailesi gayet sevinc cigliklari atiyo olabilir. Ikimizin degil ama ailelerimizin degerlerinin bu kadar farkli olmasi bizi istemeye istemeye bitirmeye goturdu. Iki saat yan yana oturup agladik yani bu kadar yaninda kalmak isteyipte ayrilacagimi hic dusunmezdim. Bu ulkenin bizi en mahvettigi nokta siyaswt bana da degdi. Yani insan sevdigini uc kurusluk adamlarin kutuplasmalari yuzunden kaybetmemeli, benim asamayacagim olcude bi durumdu umarim kimsenin basina gelmez. Beni seversiniz sevmezsiniz yine de en azindan rahatlamam adina dua ederseniz sevinirim. Dipte hissediyorum ve careyi yine onunla konusmakta buluyorum, allahim yardim et