bir gün bile geçmiyor.
elimde sigara ile oturuyorum. kül bazen yere düşüyor. siklemiyorum. elime düşüp yaktığı da oluyor. eskiden olsa elimi bi kaçırırdım. kaçırmıyorum. her gün aynı şeyleri düşünüyorum. hep bir vakit var bilmediğim. o vakit oluyor ve başlıyor bu düşünmeler. ben bu kadar aptal olabileceğimi düşünmezdim. ama olunuyor. hayat bunu öyle bir yapıyor ki sana diyorsun ki ulan bu tanrılar falan olsa gerek benimle taşşak geçiyorlar. kendi kendime yapıyorum. tanıdığım tek tanrı benim.
her gün aynı şeyler. herkes uyuduğunda, tek başıma kaldığımda her gün aynı. bazen diş fırçalarken, bazen yastığa sarıldığımda, bazen son sigaramı içerken. ama hep. hep aynı şeyler. hatalarım, kaybettiğim tüm ne varsa orada. bir mazoşist gibi kendime acı çektiriyorum. bir ibadet gibidir benim için bu. dinim bu allahım budur.
az önce az daha babamı arayacaktım. baba bende birtakım problemler var falan diye. son anda kendime geldim. herkese o kadar laf söyleyip bu kadar da riyakar olurum öyle işte. erkek adamsın bak başının çaresine diyemedim kendime birkaç dakikalığına. iyi ama yine durdurdum kendimi. rezilliğe bak. onların mutlu bir çocuğu olmalı. bu depresif adam değil.
olur da bir gün hatırlayan tek bir zerrem kalmaz diye her gün kendime olanları hatırlatıyorum. hiçbiri bundan yoksun kalmamalı. her şeyi hepimiz bilmeliyiz. bunlar bir anda olmadı. ama ben bir anda kaldım. bir an sadece. kilitledim her kapıyı. anahtarları da kapının altından iteledim. gelen giden de olmadı. bu hale büründüm. gelecek diye bir şey yok. hayalleri olan insanlara sinirleniyorum. mutluluğa alerjim var. korkuyor muyum bilmiyorum. neden korkacaksam.
acı çekmelerim rol. onlar gibi acı çekip, onlar gibi mutluymuşum gibi yapıyorum. doğrusu sıfırım. hiçbir şey kalmamış. içi boşaltılmış, yağmalanmış bir dükkan gibiyim. raflarda kalan birkaç parça eşyadan hala yeni birileri gelir, ihtiyacı olan ne varsa alır gider. çok zaman geçti. onlarca gün, onlarca ay geçti. bir gün bile geçmedi.
keşke acıkmak gibi bir şey olmasaydı. hiç aç kalmazdım. vakti geldiğinde eriyip ölürdüm. çok açım.