Bugün aslında tarih itibariyle dün evet evet evet dedim...
İnstagrama atamıyorum nazar değmesin diye bari burada anlatayım, öyle bir şov yaptı ki sevgilim bir ömür mutlulukla anlatacağım bir hikayem oldu. Birisi söylese dizilerde olur derdim, yok ya kalmadı öyle erkekler bu devirde derdim. Kuzum inan bana hiç beklemediğin anda oluyor oysa...
Yalan. Tabii ki bekliyordum. Sonuçta ikinci buluşmada bana evlilikten beklentimi soran adam, aralık ayında gelip ailemle tanışan adam, birkaç hafta önce ailelerin karşılıklı tanışması, yaza evleniriz planları eee tabii ki teklif de bekliyorum. Rüyalarıma giriyor, istediğim yüzükle değil de alyansla teklif ediyor ya hiç mi dinlemedi anlamadı beni diye üzülüyorum. Ona anlatıyorum, diyor ki sen çok düşünüyorsun bu konuyu ben bu kadar düşünmüyorum. Diyorum galiba vazgeçti, ben kendi kendime gelin güvey oluyorum, küsüyorum bir gün boyunca. Meğer sürpriz olsun diye uğraşıyormuş, ben sabırsızlıktan küsmesem belki daha güzel daha beklenmedik olabilirdi. Ama ben küsünce en azından bir şeyler ayarlamaya çalıştığını söyledi.
Ama... Başta dedim, sakın milletin içinde uluorta teklif etme, üçüncü kisileri karıştırma, beni utandırma, mekan falan kapatma, pankart açma, sağa sola yazı yazdırma, klasik bir şekilde yemekte de teklif etme.
Ee ne kaldı perceive?
Bir de diyorum ki çocuğa, farklı bir şey olsun, sürpriz olsun, şaşırıp mutlu olayım. Ben de ne zor biriyim.
Geçen hafta çamaşır makinem bozulmuştu, o halletsin diye evin anahtarı vermiştim. Bu akşam işten bir geldim kapının eşiğinde mumlar ve bir not, salona yönlendirildim, orada bir yüzük ve not, yatak odasına yönlendirildim, o an ilk düşündüğüm şey ev rezalet dağınık hele yatak odası Allah kahretmesin orayı o şekilde mi gördü...
Yatak odasına geçince orada da bir başka yüzük ve not, mutfağa yönlendirildim.
Nihayetinde mutfakta üçüncü yüzük elinde sevgilim beni bekliyor. Nasıl terlemiş nasıl heyecanlı, kem küm teklif ediyor, nasıl mutlu nasıl emin evet diyorum. Evet işte beni gerçekten seviyor, benim için uğraşıyor, bir ömür onunla geçmeyecek de kiminle geçecek?
Çiçek almış, pasta yaptırmış fotoğrafımızı, oturduk pastamızı yemeye başladık. Bir yandan da üç yüzükte hangisini seçsem diye düşünüyorum tek tek elime takıp deniyorum, deli gitmiş üçünü de satın almış. Ciddi ciddi üçünün de tüm parasını verdin mi diyorum, adam başka türlü ikna olmadı diyor. Adam da demiş sekiz yıldır bu işi yapıyorum, ben böyle şey görmedim. Tam bu sırada sokaktan havai fişekler çıkmaya başladı, yok artık dedim, tesadüf ya sen yapmış olamazsın bunu da dedim. Üç tane yüzük alan adam bunu mu ayarlayamayacak dedi, haklı. Bir de havai fişek gösterisi izledik.
Yemeğe gidelim hazırlan seni aşağıda bekliyorum dedi. Arabaya bir bindim, arabada da bir çiçek. Mutluluktan bayılacaktım artık.
Hâlâ inanamıyorum. Bunları yazdım ama bunlar gerçekten başıma geldi mi? Ben gerçekten evlilik teklifine evet mi dedim, ciddi ciddi evlenecek miyiz yani? Bunca mutsuzluk, hayatıma girip çıkan o insanlar, kötü hatıralar, beni kimse anlamıyor sevmiyorlar hepsi bitti mi?
Bu gözleri benim için parlayan, bana hayatını adamış, sen her seyi hak ediyorsun az bile yaptım diyen adam benim mi? Benim kocam mı olacak?
Ne diyorum ne yazıyorum bilmiyorum. Aşırı mutluyum. Burada 7 Şubat 2024 hatırası olarak dursun. Allah mutluluğumuzu daim etsin inşallah.