uykusuz kalınca yorulmuyorum ben. bünyeyi alıştırdık zamanında. öylesine uykusuz kalıp ertesi güne başlayabiliyorum. ama kendi üzerimde fark ettiğim bir duygu bozukluğu oluşuyor. uykusuzken dışarıdan bakıldığında daha sakin biri olarak görülürken kendi içimde paranoyayı üst seviyelerde yaşıyorum ve panik haline giriyorum. titremeler falan önemli değil ama o duygular tıpkı uyanamadığım rüyalar gibi hissettiriyor. yemin ederim sarhoşken bu kadar değilim. uykusuzluk bana o kafanın daha iyisini yaşatıyor aslında. günde 3-4 saat uyuduğum bi dönem vardı. ulan ne günlerdi amk. salak salak dolanıyodum. yine yapıcam bi ara. 