Bir süredir bir çocuktan hoşlanıyorum. Bazen onun da benden hoşlandığını düşünüyordum ama son zamanlarda bu düşüncem artmaya başlamıştı. Sabah aramızda geçen olayları bir arkadaşıma anlattım, bana 'Artık sende bir ışık çak, belki senden bir adım bekliyordur.' falan dedi. Bende böyle yapmaya karar verdim. Düşünüyorum nasıl bir mesaj verebilirim diye. Ben işteyken akşam beni aradı, baş başa buluşmak istedi ve çok ısrar etti (normalde çok ısrarcı değildir.). Ben daha fazla kendimi kaptırdım, hatta giderken bana açılacağını düşünerek gitmedim desem yalan söylemiş olurum. Gittim, oturduk sohbet ediyoruz. Sonra bana biriyle konuşmaya başladığını söyledi ve durur mu devam etti konuştuğu kişi erkekmiş. Beynimden vuruldum resmen. Hayır kardeşim o zaman neden bana öyle davrandın, umut verdin. Sonra bana diyor ki 'bunu seninle paylaşabilirdim.' Neden beeen? Hoşlaşıyordum ben senden şimdi bütün imkansızlıkları anlattın bana. En son baktım yapacak bir şey yok e ilk deneyimiymiş onun da, kararsızmış. Elimden geldiğince güzel konuşmalar yaptım, gözümün ucundaki yaşımla kalkıp gittim.
Şimdi hangisine üzüleyim ben ya da oturup kendime güleyim mi, ne yapayım?