Uçurtma avcısı kitabında çok etkilenmiştim. Okumaya başladığım sıralar ülkemize akın akın Suriyeliler geliyordu. Kitaptan sonra suriyelilere bakış açım değişmişti. Bir komşumuz suriyeliydi, bir gün oturmaya gittigimde bir köşede protez ayağı, o da yerde bir bacağı yarı kesik şekilde yemek yemeye çalışıyordu. Ona üzüntümü ve korkumu belli etmeden selam verip oturacak yer aramıştım. Hikayesini anlatmak istemişti bir bomba düşmüş babası önünde ölmüş o da kopan bacağını toprağın altında arayıp kucaklayıp yardım beklemiş maalesef ayağı birlestirememisler. Ve diğer aile bireyleri mahzen gibi bir yerde oldukları için çok uzun süre sonra babalarının öldüklerini öğrenmişler. YUTKUNAMADIM...
Bugün bin muhteşem güneş kitabını okuyorum ve aklım gazze de orada yaşanan facialarda kitapta füze atılması sonucu insan vücudunun parçalarını toplayışları anlatıldıkça Gazzede ki insanların sevdiklerinin vücutlarını toplayışı yakarışları canlanıyor.
Evet kitap Afganistan'ı anlatıyor ama Suriye Gazze tüm savaş alanları gözümde canlanıyor ve yıllar geçse de sebepler davranışlar ve sonuçlar aynı ölüm hüzün yalnızlık....