rahmetli babaannemi anlamak serimdeki bir diğer ve belki de en değerli şey.
babaannemi pek sevmezdim çocukken bana nedense hep kötü bir insan gibi gelirdi. o gelince kaçınırdım sanki huzursuzluk çıkacakmış gibi hissederdim. elinden düşürmediği yünleri ve şişleri vardı ne zaman görsem bir şeyler örerdi. kendi halinde örüp örüp hediyeler ederdi. yünü olmadığında eski yaptıklarını söker başka bir şey örerdi. genelde de pek yünü olmazdı büyükbabam sebebiyle… gün boyu örgü örmesi çocuk aklımla bana hiç mantıklı gelmezdi fakat sanırım artık anlıyorum onu. bir başkası sebebiyle kötü olarak anılması onun suçu değilmiş. ve babaannemin yüreğini vefat ettikten sonra yün patiklerimi örecek birisi olmadığında daha iyi anladım. büyükbabam sebebiyle kötü görünmek zorunda kaldığını ve daha fazlasını artık daha iyi anlıyorum.
anlıyorum ki bazen insan tüm ruh bunalımlarını, kaygılarını ve kederini bastırıp ilmek ilmek bir şeyler örermiş. bir terapi, belki kendine armağan ama iyi gelen bir şey.