Teyzemler bize gelmişti, oturduk evlenmeden önceki hayatlarını konuştuk. Öyle şeyler anlattılar ki şok içinde dinledim. O kadar çok şey yaşayıp bir o kadar da susmak zorunda kalmışlar ki, insanın dinlerken çığlık atası geliyor. Bugüne kadar birbirleri arasında dahi bu konuları hiç konuşmadıklarını, ilk defa bu gece burada konuştuklarını söylediler. Hem anlattılar, hem ağladılar. İnsan gerçekten çok çaresiz hissediyor böyle durumlarda. Keşke geçmişe gidip her şeyi düzeltebilecek olsam ve o çocukluğu mutlu, gerçekten bir çocuk gibi yaşamanızı sağlayabilsem. Onlara bu kadar şey yaşatanları asla affetmiyorlar, resmen hayatları boyunca o siniri kendilerine yük ediniyorlar. İnsan hiçbir şey diyemiyor, sadece şok içinde ve üzülerek dinleyebiliyor… keşke geçmişe gidip çok daha güzel bir çocukluk geçirmeni sağlayabilsem. Bunca yaşanmışlığa rağmen bugüne kadar bunları bize hiç yansıtmadan, bize mükemmel bir şekilde annelik yaptığın için teşekkür ederim.. sana olan hayranlığım bir kere daha arttı ❤️