Ben nasıl bu başlığa entry girmemişim. Sanki yazdım daha önce ama yazmadıysam bana da aşk olsun.
Şiirin arabeskidir Dilruba. Neredeyse ağlayacaktım okurken. Bunu yazan insan olamaz.
---
spoiler ---
bazen koşmaktan yorulduk
dizlerimiz yerlerle öpüştü
yaralarımızı kendi ellerimizle kapattık
Bazen umudumuzu yitirdik
hayallerimiz sığ sulara battı
yelkenlerimizi kendi soluğumuzla besledik bazen birbirimizi kaybettik
yokluk koca uçurumlar yarattı
tutunacak tek eli yine biz birbirimize uzattık bazen şefkatimizi tükettik
aşk çok sert imtihanlarla sınandı
biz birbirimize sınıf atlattık.
arkamızda birbirine tezat bir çok ifade bıraktık tebessümle kuruyan gözyaşları
hüzünle solan kahkaha tufanları ve birbirimizin yüreğine açtığımız üstü açık aşk çukurları.
hatırla dilruba, sende hatırla.
Belkide tüm bu zaman dilimlerini
ağır bir külfet buğusu içinde geçirdik dilruba
sadeleşemedik birbirimizin gönlünde
geçmişin tüm tozu pisliğiyle
pervasızca koştuk
keşfettiğimizi sandığımız cennetimize
---
spoiler ---
Şu
Fon aşırı yakıştı şiire.