Bunca insan akıllarını yitirip aptallaşırken neredeydin? Şeytanın günahlarını sırtlandığımda kendi ayağım kırılacak gibiydi, beni onun yancısı olarak mı seçtin? İnsan vücudundan bozma bir kurban olarak seçildim. Ben mi seçtim yoksa böyle zalim olmayı, nedir benim beynimde çalışmayan bir parça; eksiğim? Hangi madur böyle şeytanca oynar bu bedende? Belki de mağdur bakışlarla şeytanlığını gizleyen biriyim. Eksiğim, eksiğin… …tamamladıkça şeytan beni, bir günah meskenine girdim. Sanki şeytan, senin adını temize çekti ve sen de çekip gittin. Sonsuza uğurlandın, ama neredesin? Sonsuz artılarda bir yerdesin. Yargılanmaktan korktuğun için kendini, göğe hapsettin. Ve göğe baktığımda, neredeydin? Hangi sonsuz deliğe girdin? Hangi takım yıldızın arasına gizlendin? Hangi buluttan dünyaya eridin? Gözlerine baktıkça kirpiklerini koparmak istediğim bu insanların inadına mı yaratıldı benim meleğim? Peki onu neden sürgün ettin? Yanından, yanıma kadar gönderdin? Annesi neredeydi? Doğarken o, annesi ölürken sen hangi anaya can verdin? Arafta kalmak mıdır aşk? Onu gönderdiğin topraklarda yaratılmak, ama toprak kahvesinde hep arada kalmak. Asla siyah olmamak, bulanmamak pisliğine dünyanın. Fakat asla berrak olmamak, bir derede yüzünü yıkasan molekül molekül o suyu bulandırmak.