Çok mutsuzum. Kendimi hayatı kaçırmış gibi hissediyorum. Hatta Küçüklüğümden beri her girdiğim ortamın ''makaracısı,güldüreni,palyaçosu'' olduğum için şuan en yakınımdakilere bile mutsuz olduğumu söylesem ''ya bırak bu işleri sen mutsuz olmazsın hep gülersin'' cevabını alırım. Eskiden hiçbir şeye üzülmez,her şeye gülerdim. Meğer o üzülmediğim acılar bir gün toplanıp hücum etmişler bana farkında değilmişim. Hepsini tek tek yaşamak varken şimdi birden çekiyorum ve artık dayanacak gücüm kalmadı..