bir zamanlar çok fazla günlük tutardım ve ara ara okurdum da. her şeyden önce tarafımdan kıymet biçilmiş şeyleri yâd etmek hoşuma gidiyor. eskiye dair daha az unutmak da iyi hissettiriyor. hem, bir ânı tekrar tekrar yaşamak mümkün değil deriz fakat yazarken de yaşamıyor muyuz? yahut okurken?
geçen gün bir arkadaşıma günlüğe yazdığım bir olaydan bahsetmiştim. ve aslında o olay güzel bir olay değildi. birisinin bana karşı ettiği hakareti falan anlattım. bana, sen çok kindar bir insansın, dedi. neden böyle dedin, diye sorduğumda hiçbir şeyi unutmuyorsun, çok kindarsın dedi. fakat arkadaşıma, günlük yazdığım için unutmadığımı anlatmaya çalıştımsa da başarısız oldum. kindarlığı da koydum bavula hahshshs