iç dökme.
bazen sandığımız şeyler ya da görünen şeyler çok farklı olabiliyor. hayatımın bir dönüm noktasında olduğunu hissediyorum yine.
üçgenlerden, beşgenlerden çok sıkıldım.bunun ne anlama geleceğini sadece ben bileceğim.
her kenarın bir bütün oluşturması beni rahatsız ediyor, sadece gerçek boyuta ulaşmak istiyorum.
x=y birinin bana bağımlı olması, benden önce prensiplerini oluşturamaması beni rahatsız ediyor,buna katlanmak zorunda değilim bilmek zorunda değilim. keşke sınırları aşmadan uzaktan bakıp değerlendirebilsem. çizgiler iç içe girdikten sonra ayrışmak çok zor oluyor.
y x z f boyutu çok karmaşıksın.ilgi tavan ama güven eksilerde.içine girdikçe korkunç dışardan çekici ve ateş gibisin ama bu yanılsama. yoksa yerdeki bi kağıt parçasından farkın yok anlamlarım genişledikçe sana, sen daralıyorsun. dardın ellerimle genişletmeye çabaladım şimdi ellerim acıyor.ama sınırlar girişik birleşik olmadı.
l hospital sen yoksan ben yok oluyorum varken yok olmuyorum ama göklerde de uçmuyorum.içe giremiyoruz.duvarlar çekiliyor.karar veremiyorum.
ama potansiyel olarak beni en dibe çekildim buza dönüştüm, sıcak topraklar;çöller;lavlar kurudu, çiçekler soldu. o koku, o dokunuş işkencelere dönüştü. bana uymayan bir şapkaydı giyemedim.
bunlar
bitsin
yoksa benim kafam
bitecek