Son zamanlarda zor günler geçirdiğim için içim şişti biraz buraya dökülmem lazım. Her yanım felaket ağrıyor öncelikle. Sol omzum ne zamandır böyle ağrımıyordu
dünya varmış diyordum ne güzel. 3 haftadır ne yaşıyorum hiç bilmiyorum. Hiçbir yere dökülemeyen ağzına kadar dolmuş ve daracık bir alana hapsedilmiş bardak gibiyim. Öğk gerçekten midem bulanıyor.
Annem iyiye gidiyor ama süreç yavaş ilerliyor. En başından beri banyosu tuvaleti yeme içme ve tüm kişisel bakımlarıyla yakından ilgileniyorum. Bu yüzden de uzun zamandır yanlarında kalıyorum, gelen giden çok oluyor keşke gelmeseler artık çok yorgunum. Her gün hastaneye gidiyoruz tedavisi için.
Bu arada yemek yapmayı öğrendim ben. Hem de çeşit çeşit korkmadan kırk yıllık ev hanımı gibi yapıyorum. Annemin iyi beslenmesi gerekiyor diye menü belirleyip yapıyorum. Sütlaç bile yaptım. Yarın da yoğurt mayalamayı düşünüyorum. Üç günde tam performans ev hanımına dönüştüm inanılmaz. Sabah 8'de başlayan mesaim gece 11 gibi bitiyor ve nasıl oluyorsa bazen üzerimi değişmeye bile fırsat bulamıyorum. Ancak bizimkiler yattıktan sonra kendime dönüp bakabiliyorum. Tam şu an bi bebeğim falan olsa zorlanacağımı hiç sanmıyorum, gece uykusuzluğuna dayanmakta buna dahil. Hastanedeyken annem geceleri uyuyamıyordu uyusa da sık kalkıyordu onunla birlikte ben de tabi. Zaten o uyumadan uyumazdım bir şeye ihtiyacı olur da haberim olmaz diye. Anaların da hakkı ödenmezmiş cidden.
Öyle işte yani. Bunlar tabi anlatabildiklerimiz. Bunların da arkasında bir sürü şey. Midem bulanıyor yine. Az önce şu
gorsel mesaj feci duygulandırdı beni. Bu entryi yazmama bu dokunuş sebep olmuş olabilir. Sarılmadan sarılmış gibi oldu saldım ben de kendimi burda buldum.
Öyle işte yani çok yorgunum her açıdan. Uyusam iyi olacak.