sözlük ortamında olması gereken atmosferdir.keşke internet ortamı iki bin beşli yıllardaki gibi en fazla nickteki plaka kodu kadar anonimliğin dışına taşabilseydi. farkında değiliz ama günümüz sosyal medyası devletlerin ve şirketlerin çıkarına işliyor. internet gibi özgür düşüncenin sınırsız olduğu bir ortamda anonimlik facebook ile yok olmaya başladı. diğer kanallarla içten fethedildi. artık hepimizin internet ortamında kimliği var. tabi bunun güvenlik avantajını da yok saymamak lazım ancak zararı yararından fazla oldu anonimliğin bitmesinin.
olayı özetlemek için 8/b sınıfından euphrates'i, anonim şiirini okuması için kürsüye çağırıyorum.
eskiden halı tezgahlarında dokunurdu aşklar,
nakış nakış sözlük başlıklarında, sevdalılar asil ve de yürekli, yazarlar anonim ve güvenli,
fikirler ve tartışmalar tek kişilik,
oysa şimdi çorak zihinlere ekiliyor düşler seher vakitlerinde.
bir çift like'a bakıyor gözler,
meşru hesaplardan gayrimeşru hesaplara fenomen olmaya umutlanıyor gönûller.
günahkar gecelerden,
beni herkes bu sözlükte asi sanır,
oysa sükût beni nerde görse tanır,
hasret tanır, zulüm tanır, ölüm tanır,
ellerim yazdıklarımdan utanır.
yorgunum ustam, ne katıksız silik isterim senden, ne de bir moderatör şefkati. tut yüreğimden ustam, tut, sür beni anonimliklere...