Son zamanlarda çevremdeki herkes ya evleniyor ya da yeni bir ilişkiye başlıyor. Benim için güzel bi şey bu, çünkü ilişkileri izlemeyi gözlemlemeyi seviyorum. Kendi içimde artılar eksiler oluşturuyorum. Kişileri değerlendirmek değil de farklı dinamiklerdeki ilişkilerde tarafların davranışlarının sebep ve sonuçlarını bazen bir düğüm çözer gibi çözmeye çalışıyorum.
Etrafımda görücü usulü tanışıp evliliğe gidenler de oldu birbirini sevip olmazlara rağmen evlenenler de. Baktığım zaman iki şekilde de mutlu olanlar oldu ama sonuç mutluluk olsa da mutluluğu getiren süreçlerde bazı farklılıklar görüyorum.
Mesela “içinden gelmek”
Çok basit bir örnekle ilişkilerden birinde taraflardan biri örneğin bir saat beğeniyor ve bunu almak istediğini belirtip alıyor/aldırıyor, diğerinde bir taraf diğerinin o saati beğendiğini bildiği için ortada bir talep yokken bile sırf istediği şeye karşısındaki sahip olsun diye içinden geldiği için alıyor. Her iki taraf her iki şekilde de mutlu olabiliyor ama benim için ikincisi çok daha kıymetli geliyor.
Mesela bir erkek bir kızı gerçekten sevince her şeyi gönlünce yapıyor, kızın mutluluğuyla bile mutlu olabiliyor ve bu kendisine de ilişkilerine de bariz bi şekilde yansıyor. Bir başka ilişkide erkek yine yapıyor belki ama kız bunu istiyor diye yapıyor bir talep uğruna. Hani birinde çıkarsız pür pak bir sevgi varken diğerinde aman sorun çıkmasın nasıl isterse öyle olsun der gibi geliyor. Bana en azından böyle geliyor ve ben gözlemlediğim ilişkilerde bunun ayrımını yapıyorum. Örneği erkekler üzerinden verdim ama kızlar için de geçerli bu.
Belki ikisi de doğrudur bilmiyorum ama bir şeyin gerçekten içinden geldiği için yapılmasını daha güzel daha kıymetli buluyorum. Umarım hayatıma girecek insan içinden gelmeyen hiçbir şeyi yapmaz şayet aksi benim için bir aldatmacadır ve bu tür bir ilişkide olduğumu fark edersem çok üzülürüm.
Sırf bu yüzden bazı şeylere daha az “asla” demeye alıştım. Bir şeye asla yapmam diyemiyorum çünkü sevdiğim insanı mutlu edecek hiçbir şey benim için “asla” gelmiyor.
Tabi bunun da bir dengesi olması gerekiyor. Sırf seviyorum diye sevgimin benliğimi alt etmesini de doğru bulamıyorum. Dönüşebilir ama değişemez, değişmesin.