hayattan keyif almamak

iyice susamadan su içmiyorum, acımdan ölünceye kadar aç kalıp karnımı öyle doyuruyorum. önce uykusuzluktan sarhoş olana kadar ayakta duruyorum sonra anca uyuyabiliyorum. ölümüne öfkelenene kadar çok sakin biriyim sabırtaşım çatlayana kadar sessizim ve sonrasında büyük bir gürültü kopuyor. insani ihtiyaçlarımı ödül gibi yaşamak için kendime eziyet ediyor gibiyim...