küs gitmiştik. yaptığı hatalardan ötürü konuşmamak bir yana dursun o yaz gidip kavga etmeyi bile düşünüyordum. ama işte.. acı haberini aldığımda başımdan aşağı kaynar sular döküldü. soğuk soğuk terlemeye başladım. belki de ilk kez bir yakınımı kaybettiğim için böyle oldu bilmiyorum. aylar sonra mezarının başında hala inanmıyordum öldüğüne. keşke daha fazla konuşsaydık daha fazla anımız olsaydı en azından küs gitmeseydik diyordum toprağına fısıldayarak. hala bir fotoğrafı denk geldiğinde aynı şeyleri söylenir dururum. küsmeyin kimseyle. en azından birbirinizin yüzüne bakıp merhabalaşacak seviyede kalın. ölüm var efendim. kaçınılmaz..