anne

Zıtlıklar , askeriye de doğup, terör,leş, kanlı kıyafetler, operasyona giderken tüm askeriyenin elektriğinin kesilmesi, annemin camdan bile bakamaması, evimizi taramaları, askeri araçlar, okul basmaları ve kaçırılma girişimi, evden uzaklaştırılma, yabancı bir okula gitme, adını bile söyleyemediğin yemekleri yeme, eve gitmek isteyince tatillerde bile çok zahmetli olması, babanı görmeden büyüme, annenin mutlu olmaması, kardeşlerinin hep yurt veya şehir dışında alması, silah eğitimi verilmesi ve çocuklardan silah saklanırken sana yerini iyice öğretilmesi, arkadaşının erler olması, hiç sosyal aktivite olmadan yaşama, sosyal aktivitelerinde ailenin olmaması, babanın eve gelen bi şey değilde, eve gelebildiği için sevinen bir kız çocuğunun olması, yalnız yaşayıp, yalnız başarma, silah sesleri, atış talimleri, vur vur komando marşları ile büyüme. hayat her çocuk için farklı, belki ben o yüzden grup müzikleri değil, solo türküler dinliyorum hala… hatta amatör sesler, çünkü ben müziği saz çalan askerlerden öğrendim. şu an askeriye ne olursa olsun, bu orduya adanmış aileler ve çocukları var, nesilden nesile böyle geldi. bu aileler, hükümet, yönetim ve siyaset ile ilgilenmez sadece devleti tanır, bunu anlamak farklı bi şeydir. bizde her zaman ordu peygamber ocağıdır, vatan kutsaldır, kayıp vermeyenler bunun daha çok edebiyatını yapsa da, ezmiş ve ezilmiş, askeri hayattan başka bir şey bilmeyen ve sivil hayatı tanımamış yiğitler ile bu devran döner. ve onu bekleyenler ile, çok sevdiğim ve bir yazarın çok sevdiğim bir sözü vardır. Bu böyledir…