Zaman zaman atlatabildiğimizi sandığımız ama daima içimizde sürekli kabuk bağlayıp en ufak bir şeyde soyulan bir yara gibi bu durum. Arkadaşımın vefatından sonra uzun bir süre kaçındığım
bir şarkı az önce dinlediğim şarkıların arasına karışınca yeniden fark ettim. Kaç yıl geçmişti halbuki. Bu kadar acıtmamalıydı. Ama özlem işte. Her an canlanabiliyor. Yitirdiklerimizin aksine.
Ölen birini özlemek, zamansız bir yara.