Diş çektirmenin sınıfsal olduğu düşüncesindeyim.
Genç yaşta hayatındaki kişiyle karşılıklı diş çektirmek. Hayatta kalmak için çalışmaya o kadar alıştırmış ki hayat sıra dişe gelmemiş. Bok gibi işinden zar zor aldığın izinle gittiğin dişçinin 5 dk da dişini çekmesi kadar bok bir şey bu hayat.
Çürümeye başlamışsın. Bedenin çürüyor hayatın çürüyor. Canlı bir cenaze gibi ağrıyla uyaniyorsun,dizlerinden ses geliyor her geçen gün ama kimlikte gençsin hala. Sonra bir bakıyorsun ağzındaki dişler de gidiyor. Çünkü cebinde ne para ne de kendine ayiracagin bir zamanin yok. Bir diş bir araba lastiği fiyatında. Biz hayatın zamanla çürüyen bireyleriyiz. Kandirirlar zamanla implant yaptırırsın diye aynı ileride zengin olcam hayalini inandiranlar gibi. Mesele sanmayın ki sadece diş. Hayır hayatta ki çürüyen tahta kuruları gibi olmamız.