Galiba dünyanın en iyi ev sahiplerine sahibim. Çok uzun bir zaman olmasa da hatırı sayılır süredir uzaklarda yaşıyorum. Bazen ailenden, arkadaşlarından, memleketinden uzakta olmak, ihtiyacın olduğunda bir telefonla ulaşabileceğin insanların olmaması o kadar zor oluyor ki. Yine de her şeye rağmen sanırım ilk defa başım sıkışsa arayabileceğim insanlar tanıyorum artık. Ben yardım istemekte de, teklif edilen yardımı kabul etmekte de zorlanan biriyim. Ama o kadar iyiler ki sevgili sözlük. Zor anlarımda hep incitmeden destek oluyorlar. Herkes kalbinin ekmeğini yer derler. Umarım onlar da hep iyilerle karşılaşır