düşün ki o bunu okuyor

Kemiklerimi kırsan ağzımı açmazdım. Sevmekten başka bir şey yapmayan kalbimi paramparça ettin. Senden beklediğim açıklamalar, affetme isteğimdendi. Hatalarını yüzüne vurmam, fark edip düzeltmeni istememdi. Kavgalarım, bitmesini istemediğim içindi. Ha şimdi senden istediğim hiçbir şey yok. Bana uğrama, yeter. Bambaşka bir insana evriliyorum ben artık. Seninle hiçbir işim olmaz bu saatten sonra. Sen hiç korkmadın zaten beni kaybetmekten. Bir gün mutlu edip diğer gece uyku sokmadın gözüme. Artık ne kavga edecek, ne seni umursayacak ne de hatalarını yüzüne vuracak bir beni mumla arasan dahi bulamazsın. Yenildiğini nice sonra farkedeceğin bir savaşı zafer sayıyorsun şimdi. Ne fayda? Beni aptal yerine koyduğun her şeyin farkında olacak kadar akıllıydım. Sadece sevgimden susuyordum. Kötü niyetle yapmamıştır diyip çok kere alttan aldım. Ondan böyle oldu. Teşekkür ederim, öğrettin bana her şeyi. Unuttuklarımı da hatırlattın. Şüphenin tek gerçek olduğunu, insanları ilk yanlışında silmem gerektiğini ve en önemlisi de kendimi hatırlattın sen bana. Bahanelerin arkasına sığınmaya çalıştın. Yapma. Sen beni sevmedin. Gerçi bu yazıyla karşılaşmana pek imkan yok. Karşılaşsan bile sana yazıldığını da düşünmeyeceksin. Yine umut ama işte belki çıkar karşına bir gün. Öyle pişman olmanı istiyorum ki. Öyle bir günde aklına gelmek istiyorum ki bir anda. Merhamet bilmeyen kalbin en mutlu olduğun anlarda kırılsın. Koynuna giren her beden vücudunu ısıtırken adımı hatırlayıp için donsun istiyorum. Yattığın yatağın diğer tarafında biri varken bile yalnız hisset. Aldığın “ah”ı hafif bir şey sanıyorsun ya hani. Öyle sanmaya devam et. Mutlu ol, “yaşattığını yaşa” dediğimi unutup. Allah sana en beklemediğin anda hatırlatacak zaten.