Düşününce kendisine çok üzülüyorum. 12-13 yaşında hiç görmediği biriyle evlendirilmiş -dedem kötü davranmamış Allah'tan. Regl bile olmuyormuş evlendiğinde ve düşününce o kadar iğrenç bir durum ki. Çocukluğunu yaşamasına izin verilmemiş. Bir kere arkadaşlarıyla sokakta oynamak istediğinde 'sen kocaman kadınsın artık, ne ayıp' diye hevesini kursağında bırakmışlar kadının. Hep daima birinin sözünün geçmesine inanıyor kadın çünkü hep böyle görmüş. Birçok davranışını da bu kabul edemediği travmalarına bağlıyorum maalesef. Kabul edemediği diyorum çünkü ona göre şimdiki dönem kötü, kendi dönemleri iyiymiş. Anlayamıyorum gerçekten hangi akılla bunu söyleyebiliyor??
Kast ettiği şey de genelde, anneler daima oturmalı ve bütün ev sorumluluğunu 'kız' çocukları yapmalı. Kendisi bu saçma düşüncesi yüzünden hareketsizlikten mahvolmuş, sürekli diz ağrısı çeken, vücudunda ödem bitmeyen ve artık istese de doğru düzgün hareket edemeyen biri. Üzücü. Çok üzücü. Ama daha üzücü bir şey var ki asla akıllanmayışı.
Maalesef inanılmaz ataerkil kafaya sahip. Bir kadına asla hiçbir şeyi hak görmüyor. Yanında evlilikten bahsedemeyiz mesela biz çünkü 'kızlar böyle şeyler konuşmaz'mış. Kızlar sürekli dışarda olmamalıymış ne işimiz varmış. Biz sürekli herkese hizmet etmeliymişiz. Evlenince tabiki el kızı oluyormuşuz, kütük ve soyadı değişikliği sartmış. Biz ne anlarmışız vs vs.
Kendi dönemlerinin iyi olduğunu söylediğinde 'anane çocuk yaşta evlenmek mi güzel' diyorum. O kötü ama diğerleri güzel diyor. Ama zerre şikayeti olmadığına da neredeyse eminim maalesef.
Bu konuda kendisi hakkında içimi dökmek istediğim o kadar çok konu var ki. O kadar büyük saçmalıklar üzerine kurulu ki hayatı. Ah anane ah, ne olurdu biraz yaşadıklarından ders alsan? Ben sizi görünce çok büyük sorun olduğunu görüyorum da siz yaşarken nasıl görmüyorsunuz?