tarantino'nun tarzını öncesinde
once upon a time in hollywood ve
django unchained izleyerek birazcık çözmüştüm. şimdi kill bill ile bunu kesinleştirdim.
tarantino ya çocukluğundaki sapkın intikam heveslerini sinemada tekrar yaratıyor veya hala bir çocuğun kafasına falan sahip.
tek derdi kanlı intikam sekansları çekmek, arada kadraja bir çift ayak sokmak ve güzel müzikler serpiştirerek film dediği video parçasını pazarlamak. sonra da şahsına münhasır filmler ürettiği savıyla kendi egosunu rahatlatıyordur belki artık orasını bilemiyorum.
kısaca bok gibi film.
tekrar tarantino filmi izlemeyi de düşünmüyorum, kaybettiğim bir saat elli dakika kırk üç saniye için yas tutuyorum.