---
spoiler ---
Ölüm en huzurlu anmış dememe az kaldı.
---
spoiler ---
Hayatımda hiçbir şey yolunda gitmez mi ki...
Yorgunum, sevdiğim insanı korumaya çalışıyorum ama onun deyimiyle onu boğuyorum. Korkuyorum kardeşim korkuyorum işte her gün bir kişi öyle yada böyle tacize uğrarken korkuyorum.
İş arayışındayım 2 ayda 30 küsür yerle görüştüm verdikleri para ulaşım ve yemeği karşılar anca...
Özgeçmişim iyi ama karşı taraftaki müdür rakip olarak gördüğü için kabul edilmiyorum. Vasıflı olmanız vasıfsızlara hakaret oluyor...
Aileniz sizi suçlar sanki keyfinize çalışmıyorum gibi, kız arkadaşınız değiştinizi söyler sanki herşey yolunda gibi, arkadaşlarınız sizi bencillikle suçlar sanki çok destekleri varmış gibi.
Herkes farklı birşey söylüyor ve gitmekten bahsetti bugün onu kısıtlıyorum diye... İşsizim diye ailesine bahsedemediğini söyledi öncesinde yani benden utanıyor haklı ki arkadaşlar bir baltaya sap olamıyoruz ki.
FMF denen bir rahatsızlığım var ve maalesef bu çoğu yoğun işi yapmama engel ve özür oranı da yok maalesef... Atak dönemimde çektiğim ağrıyı sızıyı saklayarak çalışırdım ama son günlerde iyice arttı ve dayanamıyorum.
Artık yorgun hissediyorum keşke yolda giderken bir araba çarpsa yada birşey düşse kafama da olduğum yerde ölsem diyorum.
Gitmek belki tanrının beni yanına çağırdığı gün daha da anlamlı olacaktır.