Moralim çok bozuk. Şu aralar yine o sürekli mücadele verdiğim, bir şeyleri oturtmaya çalıştığım dönemlerimdeyim. Tekrar tekrar başa sarıyor hayatım. Kendimi korumaktan, kollamaktan, kabul ettirmekten(!) çok sıkıldım ve yoruldum. Gerçekten çok yoruldum. Bu hayata belkide çoğu insandan her anlamda kendimi daha dikkatli, daha güvende oldurtmak zorunda kalıyorum. Tek başınasın, her anlamda ve bu kadar yük ağır geliyor. Her insanın tabikide bunları yapması gerekiyor ama ben iki kat daha fazlasını yapıyorum çünkü zorundayım... Bu kadar güçlü görünmeye çalışmak istemiyorum. Bir kere ipleri elimden bıraksam ceylan gibi avlayacaklar onu da biliyorum. Bu tarz durumlarda kendimi daha iyi hissetmek için Kur'an okuyup dua ediyorum. Maneviyat, inanç bana iyi geliyor en azından. Huzurlu hissettiriyor...