Bir söz duymuştum:
Aileler toplumun hücreleridir hücreler sıkıntılı olursa bünyenin kendisi de sıkıntılı olur yani toplum da bozuk olur.Ailelerinden görmediği şevkat, hoşgörü,iyi niyet ve sevgiyle kişisel eğitimini tamamlayamamış (akademik eğitimi kastetmiyorum) insanların kişisel doyumları ve çıkarları da harmanlanınca dışarıya da kötü çıktıları oluyor maalesef ve bozuk bir kişilik ortaya çıkıyor ve bir süre sonra toplumun geneline yayılıp geneli de yansıtan hale geliyor ve normal addediliyor.Hoşgörülü,şevkatli,dürüst,saygılı bir insana aptal gözüyle bakılıyor ve hep o kötü yönler empoze ediliyor.Bu da normal insanların hep ezilmesine,üzülmesine yol açıyor maalesef.