İç dökme gibi bir başlık vardı bulamadım buraya ağlayayım dedim.
Dün abimler ve erkek kardeşimle görüntülü konuştu annem babam. O kadar keyif aldılar ki. Neşe geldi eve. İyi de oldu. Ben de bu tabloda ne kadar sırıttığımı fark ettim. Mesela şu an dolan gözlerime de gerek yok yani. Zaten her şeyi biliyordum. Bu his yabancılaşma bile değil. Tanıdık yani.
Bir süredir anksiyete ilaçları kullanıyorum ama nasıl bir durudayım bilmiyorum. Neyse mutlu aile tablosundayken yaklaşık bir saat konuşmanın ardından neira nerde ya dedi biri ancak gelebildim akıllarına. O çok mutlu hayatlarının pencerelerinden bakan canım abilerimden biri neira niye böylesin gerginsin üzgünsün dedi. Böyle görmedik abicim biz seni gerginlik akıyor yüzünden diye ekledi. Diyemedim ki tok açın halinden anlamaz misali siz nasıl anlayacaksınız benim ne hissettiğimi. Anneniz kara bir sülük sadece kanımı canımı emmiyor aynı zamanda ruhumu da çekiyor içine diye. O kadar basit bir şeyden çıkan kavga yüzünden bir haftadıe konuşmuyoruz bile.. her neyse bunlar rutin.
Asıl mevzu neşemi çok özlemem. Hem de oldukça çok özlemem.