Ben genel olarak eksik hissediyorum zaten ama bilhassa doğum günümde bu his beni o kadar boğuyor ki nefret ediyorum doğum günümden, yaklaştıkça geriliyorum.
Ben kendimi bildim bileli bizde doğum günü kutlanır herkesin. Haklarını yiyemem pasta falan alınır dualar edilir hediye alınır vs. Yani aslında bir doğum günü ne kadar güzel olabilecekse o kadar güzel oluyor. Ya da mesela çok sevdiğim yakın arkadaşlarım da her sene kutlarlar saat 00.00 olduğu gibi, hediye alırlar falan. Ama gel gör ki bütün bunlar bitsin diye ben hep dua ederim ederim içimden. Eksik hissediyorum ve bende ağlama isteği uyandırıyor o ilgi. Biraz ayıp olacak ama alışmadık götte don durmaz misali, yılın geri kalan 364 günü insan bir peçete kadar değersiz hissedince o günkü ilgi haliyle hiçbir şeyi düzeltmiyor daha da beter bir hale getiriyor.
Nankör değilim, kırgınım sadece.