Elde etmeye değer her şeyi elde ederken fazlasıyla boşa efor sarfetmemek, azıyla yetinmemek. Hırs mutluluk ile aynı cümle içinde yer aldığında mutluluk anlamını tutkuya bırakıyor, o tutkuya sarılmak.
Korkmadan yaşamak, farkında olmadan bazen çok şeyden korkuyoruz. Kendini unuttuğu insanların zamanlarında kayboluyor, onlara zamanı vadederken kendi bedenine yozlaşıyordu insan. Başkalarını tanıdıkça kendi zihnine yabancılaşıyor, seviştikçe ruhunu satıyor, kendini görmek istediği ya da kendinden uzaklaşmak istediği her gözde hayallerini geri dönüşümü olmayan çöpe atıyordu. Yozlaşıyordu, ve gerçeğe uzaklaşıyor; en kötüsü yok ediyordu.
Şu dünyada değerini bana kanıtlamayan insanlar, ederi kadar performans gösterebilen materyallerden daha değersiz. Kendi zihnimin dehlizini tanıdıkça insanlara yabancılaştım, içi boş bedenleri kuruyuncaya dek boşaltma arzumu beslemedikçe ruhumu narsistleştirmiş, kendi gözlerime baktıkça bendeki yabancılığa sahip birini tanımadığım için sevgiye dair hayal bile kurmadım.
İnsan kaçmak için sosyalleşir, sevişir, hayallerini harcardı. Çok az insan şartları sonuçlara çevirir, engelleri aşar ve kendini gerçekleştirirdi. Çok az insan tutkulu ve mutluydu.