Hayatım boyunca anneme sadece bir erkeği anlattım hatta anneme de değil sadece halamlara da... (konuştuğum kişiler olunca ailem bilmezler genelde. Özel hayatımla ilgili aileme çok fazla bir şey anlatmam çünkü) o kişi de mazi oldu yillaar yillarr (3 yıl) önce. Bu ilişki kendi kişiliğim ve hayata dair bir tecrübe hem katmıştı bana. O kadar ki kötü bir sonuçla bitti yani ve ben çok zor iyileştim. Bittikten sonra ne karşılaştık, ne konuştuk ne de başka bir şey... Soruya gelecek olursak da kendisine ne oldu hiç bir fikrim yok, sadece annesi bana ulaşıp intihar ettiğini söylemişti (annesine bile güvenmiyorum ve inanmıyorum .d). Bu ilk ve tek iliskimdi. Uzun ve ilişki diye sayabileceğim bir erkek oydu hayatıma giren (1-2 aylık flört, konuşma - tanışma hariç tabiki). Pişman mıyım ? Hiç değilim hiç hem de. Çünkü ben hep iyi olmasını diledim bu kadar çok saf ve temiz duygular beslediğiniz bir insana birden yabancı olmak çok tuhaf hissettiriyor. Ama şu an ona karşı en ufak bir hissim yok buna nefret de dahil... Bu yazı biraz sorudan çıktı gibi, olsun bunu da anlatmış oldum. İlk defa da anlatıyorum.