Mavi, yeşil, kırmızı, papatya, gül filan iyi tamam yaşıyoruz. Görüyoruz, dokunuyoruz, kokluyoruz çok şükür tamam tamam olmasına da; Alışamadım şu dünyaya. Hep bir garip hep bir mahcup. Ellerim ayaklarım bana yabancı. Bu mu yani tüm varlığım bir kaç kiloluk et yığınından mı ibaret ? Ben aynadaki şey miyim. Hiç ısınamadım şu dünyaya. Bir şeyler ya eksik ya fazla çözemedim ama ona,buna,şuna en çok da bana yabancı kaldım hep. Gökyüzüne sığmayan hayallerim kafatasıma mahkûmsa ne anlamı var varolmanın. Hep bir gurbet havası var etrafta. Benim gurbetim bu dünya. Ölünce kavuşurum umarım yakınlarımla.