Arkadaş olmayı geçtim aynı evde birbirimizi üzmeden yaşayabilseydik keşke. Başımızdaydın ama babasızdık. Eksik büyüdük ve hep eksik kalacağız sayende. Ne olursa olsun dolmayacak o boşluk. Zaman zaman geçti zannediyorum, azaldı diyorum ama hep aynı acıyla yere çöküp kalıyorum. İçime oturan ağır bir taş, omuzlarıma binen büyük bir yük var. Bundan kurtulamam biliyorum ama az da olsa unutmak istiyorum. Birkaç güzel hatıra kalsın aklımda diyorum ama hatırlayacak güzel hatıra bulamıyorum. Sen beni, kardeşlerim ve annemi mahvettin. Şimdi yalnız kaldığın için üzülme. Hak ettiğini yaşıyorsun.