dört ay evvel bir eğitimde tanıştığımız ve dört aydır haftanın en az üç günü görüştüğümüz arkadaşlarım bugün bensiz bir karar almışlar: mektup yazmak. bir süre ayrı kalacağımız için birbirimize mektup yazacakmışız. yemin ediyorum onları o kadar seviyorum ki okey yazarım dedim. şimdi hepimiz kokulu kağıtlara birbirimiz için mektup yazıyoruz ve benim anlatacağım şeyler bitmiyor, yazdıkça yazıyorum. mektup yazma olayı işkence gibi gelirdi de insan sevdiği kimselere yazınca bir başka oluyormuş be. onlar bunu görmeyecekler de ben içimdekileri yazayım: sizi çok seviyorum güllerin gülleri.