(bkz: bulaşmak)
(bkz: uğraşmak)
En sevdiğim şekli ise sevdiğine sataşma hâli.
İlla aşk meşk değil, arkadaşlıkta da, çocuklarla oyun oynarken de, anneyle de, eşle de bu böyle.
Durup dururken sinir olduğu bir hareketi yapmak, güzel bir şeyine bilerek gıcık olsun diye ters yorumlarda bulunmak, bazen tutup sarsmak, bazen gıdıklamak, oyununu bozmak, işinden alıkoymak, laf oyunları yapmak, anlattığını anlamazdan gelmez, duymazdan gelmek ve daha nicesi.
Bana çok çocuksu ve samimi geliyor sevdiğini sinir edip onunla bedensel yakınlık kurma isteği. Ve çok da yapıyorum sevdiklerime.
Bazen onların bana sinirlenip de sinirini tutmaya çalışması o kadar hoşuma gidiyor ki, o yutkunduğu bana karşı merhametini koruduğu anlar sevgi patlamaları yaşıyorum.
Ya da şakasına boğuşmak mesela. Ne ben onun canını yakıyorum, ne o benimkini. Sadece birbirimizle oynamak hoşumuza gidiyor. Ya da bir çocuğun oyununu bozacak bir hareket yapmak. Belki başkası yapsa oturup ağlayacak olan küçücük çocuk onun sevdiğinden olduğunu anlayıp gülüyor ya, içim açılıyor.
İlkokulda da aşık olduğumuz insanlara böyle sataşırdık, herkes bıraktı ben bırakamadım bu sevdayı.
Şimdi iş yerimde de bu ortam var çok hoşuma gidiyor. Bazen beni korkutuyorlar, bazen bir kıyafetime güzel olduğu halde gıcık yorumlar yapıyorlar. Benim de hoşuma gidiyor tabi. Sataşılmak, uğraşılmak güzel.
Tatlı atışmalar güzel. İnsan gerçekten sevdiğiyle uğraşıyor.
Hatta belki güzel yorumlar almaktan bile daha güzel. Aslında seni seviyor ama gizlemeye de çalışıyor hissi oluyor. Dillendirmeye utanıyor belki de, hareketlerinden ele veriyor.
Hep böyle nazımızın geçtiği, cilveleşip sataşabileceğimiz insanlar olsun çevremizde.