yan durmuş, omuzuna attığı ceketinin üzerinden, bir zamanlar aslında önüne dizdiği ama şimdi yüzlerine bile bakmadığı 7 erkeği fırçalıyordu. "bu maçı halkınız için kazanmalısınız, o zengin züppelerine karşı, sahada canınızı ortaya koymak halkınıza olan borcunuz," diyordu. ancak sıraya dizilmiş ve halkın kim olduğunu ve onlara neden borçları olduğuna bir türlü anlam veremeyen bu torna tesviye öğrencilerinden oluşan takımın yüzünde, çok da sınıf bilincine sahip bir ifade yoktu. o da bunu fark etmiş olacak ki, daha fazla sinirlendi. "sizler egemen sınıfın uyuşturduğu birer beyinsizler topluluğusunuz. sizin sınıf bilinciniz bile yok ve bu tamamen politik bir mesele." diyor, daha bir hararetle bağırıyordu.
lise yıllarımdı. onu ilk kez çeliktepe cengizhan endüstri meslek lisesi ile okuduğum lise arasında oynanan ve ilk yarısını 2-0 önde kapattığımız maçın devre arasında görmüştüm. ağzının kenarında duran sigarası ve omzuna attığı ceketi ile o güne kadar rastlamadığım bir kız profil çiziyordu. ilk yarı boyunca tribünde yanında getirdiği 3-4 yaşındaki yeğenine aldırış etmeden, her pozisyonda hakemin kararlarına sinkaflı küfürlerle itiraz ediyor, lise takımını ise sahaya mücadele koymamakla itham ediyordu. liseler arası mücadelede hakeme ofsayt için itiraz edecek kadar da futbol kurallarına vakıf görünüyordu ancak itiraz ettiği pozisyonda tek sorun ise bizimkilerin topu kendi defanslarında çeviriyor olmasıydı. zaten sonrasında ilk yarı sonunda sahaya atlamış, bütün takımı önüne dizmiştii de yukarıda anlattığım olayla dikkatimi hepten üzerine çekmişti. belli ki lisedeki takım üzerinde bir hakimiyet kurmuştu. çünkü az önce sahada kırmadık kemik bırakmayan bu meslek liseli çocuklar, onun karşısında çıtlarını çıkaramaz olmuştu.
aradan sonra, tribünün oturduğum yerine yakın tarafta oturuyor olmasından faydalanarak, onu daha rahat takip edebildim. bir sıra, ikinci yarı başlamadan önce, bizim tribünü küçük yeğenine göstererek, halacım bak bunlar zenginler, sen büyüdüğünde hepsini yicez, dediğini duyabilmiştim. sahip olduğu sınıf kini beni korkutmaya başlamıştı.
ikinci yarı başlamış, onların oturduğu bölümde uğultular ve ıslıklar eşliğinde, burada yazamayacağım, küfürlü tezahüratlar devam ediyordu. dakikalar geçiyor ama skor değişmiyordu. bu durum hem rakip tribünü hem de onu iyice huzursuz etmeye başlamıştı. küfrün bini bir para olmuştu deyim yerindeyse.
artık maçın son on dakikasına giriyorduk ki, sarı uzun saçlarıyla salına salına ceza sahasına giren, lisemizin artist forveti atılcan yerde kalmış, hakem de lehimize penaltı noktasını göstermişti. o anda büyük bir gürültü koptu sahada, bir ara göz ucuyla ona bakarken, yeğenini ellerine almış sahaya doğru salladığını ve "hakem bu çocuğu görüyor musun, bu çocuğu senin gö..." gibi bir şeyler dediğini duydum. sonrasını gürültü ve sinkaflı cümlelerden duyamadım. o öfkeden kırmızıya kesmiş hararetin ortasında bir anda herkesi şaşkınlığa uğratan o hareketi yaptı. yeğenini bir kenara fırlattı ve bariyeri aşıp sahaya, hakeme doğru koşmaya başladı. tribünlerde şaşkınlıktan dolayı çıt bile çıkmıyordu. herkes hakeme ne yapacağını bekliyordu. koştu ve tam hakemin burnunun dibinde durdu. parmağını hakemin yüzüne doğru öfkeyle sallayarak, sizin alem dediğiniz bu bitirim dünyasının bütün raconlarını şu andan itibaren tedavülden kaldırıyorum, dedi. ardından hakemin elindeki düdüğe davranıyordu ki, allah'tan yetişip gelen güvenlikler, döverek sahadan çıkardılar deliyi.
fırlatıp bir köşeye attığı yeğeni ise hâlâ ağlıyordu.
t: futbol teröristi.