Üniversitenin ilk haftalarında bir kankam vardı. Sürekli play station kafeye gidiyorduk. Bir ara 10-15 dakikada bir telefon çalmaya başladı. Sürekli kanka köydeki işler açmam lazım deyip dışarı çıkıyordu. En sonunda dayanamayıp senin peder de bütün işleri sana salmış kahvede kağıt oynuyor herhalde deyip güldüm. Baktım o gülmüyor yüzü düştü aha dedim şimdi sıçtık. Meğersem babasını geçen sene defnetmiş. O yüzden bütün işler buna kalmış. Hayatım boyunca en utandığım anı olabilir.