Kral unvanını kullanan asker kökenli yöneticiler öncelikle tanrısal sembolleri kullanarak güçlerini pekiştirmişler, sonrasında da tanrı adına savaştıklarını ileri sürmüşlerdir. Eski Mezopotamya'da din siyaset ilişkisinin en üst seviyeye ulaşması ise Tanrı Kral anlayışıyla gerçekleşmiştir.