bu sözlüğü cidden ulvi sebeplerle açtım ve insan denen mahlukattan iğrenmeme neden oldu. ulvi sebep şuydu; içerik üreten insanlar reklam gelirlerinden para kazansın. yasal yönden bunun mümkünatının olmayacağını muhasebecim söyledi ve vazgeçtim. sonra bin yıldır twitter, hatta ekşi sözlük’ün en eski fenomenlerinden biri olarak buraya geldim. gelmez olaydım. ne yemediğim küfür ne de işitmediğim hakaret kaldı.
bakın, yineleyeyim; ben bu hayatta sizlerin gördüğü veya benimsediği ne bir siyasi görüşe, ne bir dini inanca ne de zümreye aidim. bu durum, buradaki yönetimde de geçerli. tek derdim, insanların birbirine hakaret etmeden bir şeyler öğrenip eğlenirken sosyalleşmesi. ama insan oğlu yarrak gibi. okşadıkça kalkıyor. siz kalkmayın. lan bi’ yerinizi bilin amına koyim. bir insan her şeyi bilip her konuda haklı olamaz. burada benim defalarca açtığım başlık & entry silindi, burası benim deyip de laf ettiysem şerefsizim. gözümden kaçmıştır veya cidden suçtur deyip önüme baktım.
yormayın insanları. bakın, sonra ah alıyorsunuz. ve allah şahit, bir şekilde o ahlar sizden çıkıyor. ama ruhunuz duymuyor. çünkü kibriniz mallığa neden oluyor. tüm bu sözlerim, bulunduğu her ortamı daha kötü bir hale getirmeye çalışanlar için. bundan sonra onlara burada zerre taviz yok ama. işine gelmeyen gitsin günlüğüne yazsın. üç-beş kişi, 11 bin insanın keyfini bozamaz.