"üreme amk, üreme!" dedirtendir. zira zihniniz, karakteriniz, psikolojiniz, sağlığınız, yakın/uzak çevreniz, maddi ve manevi yeterliliğiniz iyi değilse hiç bulaşmamalısınız çocuk işine. buna hakkınız yok, o çocuğun hayatını zehir etme lüksüne sahip değilsiniz amk.
ortaokulda bir tane arkadaşım vardı, çocukla bir sene aynı sınıfta okudum, bir sene boyunca ağzını bıçak açmadı. sonradan öğrendik ki meğerse çocuğun babası polismiş. ama kafadan kontak bir herif. öğretmenin verdiği ödevlere ek olarak adam kendisi de ödev veriyormuş çocuğa. garibim hâliyle yetişemiyor çift ödev mesaisine, hooppp ceza... aç bırakmalar, tuvalete kitlemeler, yaz tatilinde çocuğu hiç sokağa salmamalar... çocuk her şeyi 4/4 yapınca bile yeni sınavlar yaratırmış durduk yere. koş bakkaldan bize 2 ekmek al, 5 dakika içinde burada olmazsan 30 şınav!
fiziksel olarak da hırpalıyormuş çocuğu. dayağın türlü türlü hâlini göstermiş çocuğa yaşatarak. yıllar sonra o çocukla denk geldiğimizde kısa bir sohbetimiz oldu, oturduk birer çay içtik. iyi gördüm seni dedim. anlattı bir şeyler. içim daha da karardı amk. çocuk ben evlenmeyi, çocuk yapmayı, bu amk genlerini evladıma aktarıp soyumuzu devam ettirmeyi düşünmüyorum dedi açık açık. daha ötesi var mı?
not:
çocuğu dinlerken içimdeki sinir şöyle bir şeydi