anısı olan şarkı

hikaye zamanı. ilk baskıdan sonra bir daha basılmamış bir kitabı arıyordu abim. ben bulurum dedim. abim sınava hazırlanıyordu, yurtta kalıyordu sadece hafta sonları gelebiliyordu eve. bazen birkaç hafta gelmiyordu. ortak hobilerimiz olduğunu düşünsün diye çantasını karıştırır okuduğu kitaplara bakardım. onları okurdum. dinlediği şarkıları sesli dinlerdim evde. o kitabı bulmak da önemli bir şey oldu o yüzden. tüm kitap sitelerine baktım, sahaflara baktım, o ara liseye gelen bu yazarla muhabbeti olan kişilere sordum. en son biri yazara mail atmayı önerdi. akıl edememişim. cevap vermezmiş genelde. yazdım cevap vermedi, başka bir gün sinirli sinirli bir daha yazdım kapadım bilgisayarı. iki üç gün bakmadım maillere. ben yazdıktan on dakika sonra cevap vermiş. kitabın tekrar basılmasını istemiyormuş. şu aralar birkaç dergide yazıyorum, keşke onu da yapmasam, yalnızca roman yazmaya devam edip gitsem bu dünyadan demişti. deneme kitabıydı zaten, yirmi yılda bir daha yüzüne bakmayacağı kadar fikirleri değişti muhtemelen. her neyse abim sınava girdi çıktı. bizim ailede biri bir sınava girince sınavdan sonra ailecek yemek yemeye gidilir. o ara arabadayken müzik dinliyordu kulaklıkla. ona haftalardır kitabı aradığımı anlattım. yazarın cevap verdiğini söyledim, maili gösterdim. şaşırdı, sevindi, bir daha bir daha okudu maili. yazar da uzun uzun yazmıştı cevabı zaten. ne güzel de yazmış he dedi. sonra kulaklığının bir tekini verdi al sen de dinle deyip. özel alanına girmeme izin vermiş, benimle çok değerli bir şey paylaşmış gibi hissettim. ben de seninle şarkı dinleyeyim deseydim de verirdi kulaklığını zaten. yine de özeldi. Ezginin Günlüğü-Leyla dinliyordu. yazar da, bu şarkı da, ezginin günlüğü de çok değerli o günden beri benim için. ne zaman kendimi çok kötü hissetsem bu şarkıyı dinlerim. ya da ne zaman kendimi çok iyi hissetsem bu şarkıyı dinlerim. büyülü.