bu yaz deneyimlediğim olgu.
bana göre olmadığını düşünüyordum, tamamen anlamış oldum.
elbette istisnalar vardır fakat benim mesleğim için o kadar köreltici ve tekerrür edici ki, bir gün işe gitmemiş olmaya kıyasla tüm gün uyumuş ve o günü kaçırmış olsam daha az üzülürüm. zamanım çoğunlukla boşa gitti. ne zaman boş kalsam kendimi geliştirmek adına kitap okudum, dil çalıştım veya ders videosu izledim fakat saçma sapan bir iş geldiğinde bunlar hep bölünüyor, iş birkaç dakika sonra bitince çoğunlukla ofiste muhabbet dönüyor ve tüm günüm verimsiz şekilde piç oluyordu.
muhabbetler de ya borsa ya da çocuklarını hangi koleje yazdıracakları üzerine dönüyordu.
umarım bir gün bu çarkın bir dişlisi olmak zorunda kalmam. asla memur olmam diyip büyük konuşmam ama büyük lokma ye büyük konuşma demişler.