O kadar çok var ki, hangi birini yazcağıma karar veremedim. Aşırı kaoslu bir aile ortamı vardı. Aslında çekirdek ailemde hiçbir sorun yoktu, sorun aynı apartmanda ve iş ortağı olduğumuz akrabalardaydı. Şiddet, kavga, bağırış… her şey mevcuttu,hepsi de bizim evimizde yaşanıyordu. O kadar çok korkuyordum ki o seslerden, o şiddetten. Her seferinde kaçış için bağırarak bizim evi tercih ediyorlardı, her seferinde korkarak ve ağlayarak bir köşede olayların bitmesini bekliyordum. Hala daha bir yerde olan en ufak tartışma bile beni çok korkutuyor ve huzursuz ediyor. Biri birine bağırdığı zaman çok kötü hissediyorum. Özellikle bir yerde kavga çıkmışsa, korkudan kalıyorum olduğum yerde.
Tabi o ailenin bıraktığı tek travma bu değil, keşke sadece bu olsaydı. O kadar çok travma bıraktılar ki bu yaşımda hala atlatamadığım çok fazla olay var.