Herkese yük oluyor gibiyim. Kendi aileme, anneme, babama, ablama. Aitlik kavramını yitirdim. İçimdeki bazı şeyler yerine oturmuyor. Lokmalarımı sayıyorum, ne kadar yük oluyorum? Kimseyi yanıma çağırmıyorum, ben fazlalığım diyorum sana ne oluyor? İçtiğim su bile haram sanki, varımı yoğumu satıp gidesim geliyor ait olduğum yere. Nereye aitim ben? Onu bile bilmiyorum. İnsan bilmediği yere gitmek ister mi? İstiyor işte.