Tanım: inanılmaz bir film.
Dün izledim izlerken zevkten dört köşe oldum tam anlamıyla uzun zamandır bu kadar beğendiğim bir iş olmamıştı.
Öncelikle jazz müziğe ilgimden dolayı filmin jazzla ilgili olduğu öğrenince izlemeye karar verdim ama bu filmde bir müzik filminden çok fazlası var.
Filmin işlediği Zone (
mihaly csikszentmihalyi'nin
akış kitabında bahsettiği akış fikrine paralel bir durum. Kişinin bir işin içerisinde kaybolması kendini diğer şeylerden soyutlayıp işe kaptırması olarak özetleyebiliriz) kavramı, bunun aksinde duran kaybolmuş ruhlar, (yine akış kitabında özü kuvvetlendirmeyen deneyimler olarak geciyor. Günümüzün sosyal medyası direkt olarak buna örnek diyebiliriz. Bizi akışa alıyor ama akış bittiğinde iyi akış deneyimlerinin aksine özümüzü kuvvetlendiren bir duruma getirmiyor), öbü taraf, önceki taraf, mentorler, hayatın amacı gibi oldukça kompleks konseptler öyle tatlı yerlerden anlatılmış ki. Eğer çocuklar (ya da henüz hayatın başındaki biz gençler) bu filmi gerçekten anlayarak izlerlerse ya da bu konseptleri dürüstçe özümserse, çağdaş dünyanın bir çok derdinden sıyrılıp hayatı daha duru deneyimleyebilirler.
---
spoiler ---
keza filmin sonunda ana karakterimiz bu bilgeliğe ulaşıyor.
---
spoiler ---
Ayrıca bu filmi daha iyi anlamak için yukarıda bahsettiğim akış kitabını şiddetle öneriyorum.
Çoğumuz filmdeki gibi kaybolmuş ruhlar olarak gündelik hayatı tüketip ömür çürütüyor, ölümü bekliyoruz. Ancak ölüm bizi bulmadan gerçekten yaşamak için hala firsatimiz var. Filmde anlatıldığı gibi okyanusun içerisinde okyanusu arayarak bir ömrü heba etmeyelim. Akışla birlikte yüzmek şart.