İnsanın içinden geçenleri kelimelere tam anlamıyla dökemediği her an.
Yalnızlıktan kastım, fiziksel olarak bir başına olmak değil. Hissettiklerini aktaracak doğru kelimeleri seçemediğin için karşıdaki kişi ile bağ kuramamak ve duygusal olarak kopuk olmak.
Son zamanlarda sık sık yaşıyorum bunu. İçim doluyor, hatta taşmaya başlıyor. Sonra diyorum ki anlatsam ya da yazsam rahatlarım belki. Anlatmaya ya da yazmaya başlıyorum. Biraz sonra bir bakıyorum, ee hissettiğim de demek istediğim de tam olarak bu değil ki. Bu aydınlanma sonrasında ya susuyorum ya da yazdıklarını siliyorum... Sonra kendi kendimle en derininden bir muhabbete başlıyoruz, mis.
-
(#4501661)