Bu gece benim kafa shakespeare oldu. İlle de yazmam lazım. Yazayım bakalım
İşin özü geçiyor bu durum. Ama nasıl geçiyor? Önce bi dibi görmeniz lazım. En dibi görmeniz gerekiyor. En dip noktada sanabilirsiniz kendizi. Ama diğer gün devam ediyorsa daha değilsinizdir. Akışına bırakın. Düştükçe düşün. Dibin dibini görün önce bi. Hayal edebileceğiniz en derin çukurdan aşağı düştüğünüzü hissedin. Dibini göremiyorsunuz ve sadece düşüyorsunuz. Düşerken hissettiklerinize odaklanın. İyice ölçüp tartın o hisleri. Alışın onlara. Alışın ki eğer bir gün yükselip tekrar düşecek olursanız kendizi dipte hissetmeyin. Bu olayın matematiği şöyle ki düşerken hissettiklerinizi iyice kavramayı başarırsanız bir daha aynı duygulara kapıldığınızda çukurdan düşüyor olmazsınız çukur eksi noktadır. Önceden hissetmediklerinizdir. Ne kadar fazla öğrenirseniz hissetmeyi çukura girmeniz o kadar zor olacaktır. Ders çıkarın yaşadıklarınızdan. Öğrenilen her his bir sonraki çukuru daha da kısa hale getirir. Tekrar pozitif noktaya yükselmeniz kolay olur.
Çukuru bir kenara bırakalım öncesinde hissettiğinizi tekrar hissediyor ve bu devam ediyorsa geçeceğiğinin zaten farkında olmanız lazım. Umut olmazsa siz bir hiçsiniz. İnsanı yaşatan şey umuttur. Umdunuzun tükendiğini hissediyorsanız bu hissi iyice anlamaya çalışın. Öğrenin. Bir daha umutsuzluğa aynı sebepten dolayı düşerseniz hayatım boka sarıyor demezsiniz. Emin olun geçiyor. Zaman gerçekten her şeyin ilacıdır. Zamanın değerini bilin. Düşerken bir daha düşmemek için düştüğünüz tüm zaman boyunca hisleri dibine kadar yaşayın ki yükseldiğinizde bu hisler size boş gelsin. Tekrar umutlanacaksınız unutmayın. Yıllar sürse bile o umut tekrar gelecek.
Bir umuttur yaşamak sözünü asla boş görmeyin. Düşerken yükselişin güzel olacağını ve bir daha düşmenin zor olacağını bilin. Bu umutla düşün. Düzelecek. Her şey düzelecek. En zor gecenizi hayal edin sabah oluyor. Düzelmek zorunda. Başka türlü yaşayamayız. Alışacaksınız hem. İnsanoğluna bahşedilen en güzel özelliktir alışmak.